Review of Socıal Studies Course Teaching Program According to The Aims and Objectives of UNEP and Tbilisi Declaration
Abstract views: 440
/ 
PDF downloads: 512
DOI:
https://doi.org/10.46291/IJOSPERvol8iss1pp111-135Keywords:
Social Studies Curriculum, Tbilisi Declaration, UNEP, Environmental EducationAbstract
Environmental problems can go beyond the borders of the country and become common problems of all humanity. For this reason, international meetings are held to find solutions to problems and common decisions are made that bind all countries. The first major meeting in the world where environmental issues were discussed was the Stockholm Conference held in 1972. Following the conference, the United Nations Environment Program (UNEP) was established in 1975 and the International Environmental Education Program (IEEP) was initiated within the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO). At the intergovernmental conference held in Tbilisi in 1977, pointing out the need for international cooperation on environmental education, it was agreed to extend the initiatives of UNESCO and UNEP to include the whole international community. In these documents, the nature, objectives and pedagogical principles of environmental education at national and international level are specified, and these have been the source of the environmental education programs of the countries. One of the important lessons in terms of environmental and social studies education in Turkey. In this study, it was aimed to analyze the 2018 Social Studies Curriculum according to the aims and objectives of UNEP and Tbilisi Declaration. It has been tried to determine how the aims and objectives of these international documents are reflected in the social studies course curriculum. The data obtained in the research based on qualitative research method and document analysis were analyzed by descriptive analysis. With the Tbilisi Declaration, it has been determined that the aims and objectives of UNEP are reflected in the perspective of the social studies lesson curriculum, special purposes, skills and various acquisitions in all grade levels.
References
Ahi, B. (2015). Okulöncesi eğitim programları ile kaynaştırılan çevre eğitim programlarının çocukların çevre kavramı hakkındaki zihinsel model gelişimine etkisi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Ak, S. (2008). İlköğretimde öğretmen adaylarının çevreye yönelik bilinçlerinin bazı demografik değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Abant Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Alım, M. (2006). Avrupa birliği üyelik sürecinde türkiye’de çevre ve ilköğretimde çevre eğitimi. Kastamonu Education Journal, 14 (2), 599-616.
Ardoin, N., M., Bowers, A., W. ve Gaillard, E. (2019). Environmental education outcomes for conservation: a systematic rewiev. Biological Conservation, 2-13.
Bakar, N. (2019). Çevre eğitimi programının beş yaş çocuklarının çevre kavramı hakkındaki bilişsel yapıları üzerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Kastamonu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kastamonu.
Ballantyne, P., R. ve Pacher, J., M. (1996). Teaching and learning in environmental education: developing environmental conceptions. Journal of Environmental Educaion, 27(2), 25-32.
Çabuk, B. (2019). Çevre eğitimi. Kehriman, Pamuk, D. (Yay. Haz.) Erken Çocukluk Döneminde Çevre Eğitimi ve Sürdürülebilirlik içinde. Ankara; Anı Yayıncılık.
Çamur, D. ve Vaizoğlu, S. (2007). Çevreye ilişkin önemli toplantı ve belgeler. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni. (4), 297-306.
Çetin, O. (2018). Çevre eğitimi yaklaşımları. Sever, R. ve Yalçınkaya, E. (Yay. Haz.) Çevre Eğitimi içinde (s.164-194). Ankara: Pegem Akademi.
Chawla, L., ve Cushing, D., F. (2007) Education for strategic environmental behavior. Environmental Education Research, 13(4), 437-452.
Çıbık, A. S. (2019). Öğretim programlarında çevre eğitimi. Hastürk, G. (Yay. Haz.) Çevre Eğitimi içinde (s.277-341). Ankara: Pegem Akademi.
Çolakoğlu, E. (2010). Haklar söyleminde çevre eğitiminin yeri ve türkiye’de çevre eğitiminin anayasal dayanakları. Tbb Dergisi, 88, 151-171.
Demir, E. ve Yalçın, H. (2014). Türkiye’de çevre eğitimi. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi, 7 (2), 07-18.
Dımışkı, E. ve Ünal, S. (1998). Unesco- Unep himayesinde çevre eğitiminin gelişimi ve türkiye’de ortaöğretim çevre eğitimi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 16-17, 142 - 154.
Dımışkı, E. ve Ünal, S. (1999). Unesco uluslararası çevre eğitimi programında (iiep) göre ortaöğretim çevre eğitimi için öğretmenlerin yetiştirilmesi. M. Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 10, 299-308.
Erol, A. (2016). Proje yaklaşımına dayanan aile katılımlı çevre eğitimi programının 5-6 yaş çocuklarının çevreye yönelik farkındalık ve tutumlarına etkisinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
Gouth, A, (2016). The emergence of environmental education research: a ‘history’ of the field. İnternational of Handbook on Research in Environmental Education, 13-22.
Görcelioğlu, E. (1975). Birleşmiş milletler çevre programı ve doğal çevrenin korunmasına yönelik çalışmalar. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 25 (2), 159-166.
Hungerford, H., Volk, T., Ramsey, J. (1994). UNESCO-UNEP International Environmental Education Programme. (29), 1-178.
Hungerford, H., R. (2009). Environmantal education (ee) fort he 21st century: Where have we been? Where are we now? Where are we headed?. The Journal Environmental Education, 41(1), 1-6.
Jensen, B., B. ve Schnack, K. (1997). The action competence approach in environmental education. Environmental Education Research, 3 (2), 163-178.
Karataş ,A. (2018). Çevre eğitiminin tarihsel kökenleri. Sever, R. ve Yalçınkaya, E. (Yay. Haz.) Çevre eğitimi içinde (s.21-35). Ankara: Pegem Akademi.
Kayhan, A., K. (2013). Birleşmiş milletler çevre programı üzerine bir inceleme. Milletlerarası Hukuk ve Milletlerarası Özel Hukuk Bülteni, 33 (1), 61-90.
Kışlalıoğlu, M. ve Berkes, F. (2019). Çevre ve Ekoloji. İstanbul: Remzi Kitapevi.
MEB. (2018). Sosyal Bilgiler Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 4, 5, 6 ve 7. Sınıflar). 26.11.2020 tarihinde https://mufredat.meb.gov.tr/Dosyalar/201812103847686 adresinden erişildi.
Orhan, G., Kaya, Y., Mazlum, C. (2017). Uluslararası çevre rejimleri: Oluşturulmaları işleyişleri ve özellikleri. Orhan, G., Kaya, Y., Mazlum, C. (Yay. Haz.) Uluslararası çevre rejimleri içinde (s.3-31). Bursa: Dora Basım ve Yayın.
Ors, F. (2012). Environmental education and role of media in environmental education in turkey. Procedia- Social and Behavioral Sciences, 46, 1339- 1342.
Önder, A. ve Özkan, B. (2013). Sürdürülebilir Çocuk Gelişimi Okul Öncesinde Etkinliklerle Çevre Eğitimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Özdemir, O. (2017). Ekolojik Okuryazarlık ve Çevre Eğitimi. Ankara: Pegem Akademi.
Özkan, U., B. (2020). Eğitim Bilimleri Araştırmaları İçin Doküman İnceleme Yöntemi, Ankara: Pegem Akademi.
Özmen, C. (2015). Dünya ve ülkemizde sosyal bilgiler. Dönmez, C. ve Yazıcı, K. (Yay. Haz.) Sosyal bilgiler öğretimi içinde (s. 3-19). Ankara: Pegem Akademi.
Palmer, J. ve Neal, P. (1994). The Handbook of Environmental Education. New York: Roudledge.
Potter, G. (2009). Environmental education 21st century: where do we do now?. Journaol of Environmental Education, 41(1), 22-33.
Sevük, Yokuş, H. (2017). Çevre Hukuku. Ankara: Adalet Yayınevi.
Smyth, J., C. (2006). Environment and education: a view of changing scene. Environmental Edicatioal Research, 12 (3), 247-264.
Sönmez, V. ve Alacapınar, F., G. (2019). Örneklendirilmiş Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
Şentürk, S. (2010). İngiltere’deki ortaöğretim çevre eğitiminin UNESCO ve UNEP ilkelerine göre incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Tbilisi Declaration (1977). 03.12.2020 tarihinde https://www.gdrc.org/uem/ee/Tbilisi-Declaration.pdf. adresinden erişildi.
UNESCO-UNEP. (1993). Teaching global change through environmental education. 18 (1), 2-9. https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED368567.pdf. adresinden erişildi.
Ünal, S. ve Dımışkı, E. (1998). Unesco uluslararası çevre eğitimi programında (ieep) göre ortaöğretim çevre eğitimi için öğretmenlerin yetiştirilmesi. M. Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 10, 299-308.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Nitel Araştırma Yöntemleri: Sosyal Bilimlerde. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yılmaz, İ. (2016). Türkiye’de ilkokul programlarında çevre eğitimi ve ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin Tiflis konferansı çevre eğitimi amaçlarına ulaşma düzeyi. Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2021 International Journal of Social, Political and Economic Research
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
