Çalışmak Için Mi Yaşıyoruz Yoksa Yaşamak Için Mi Çalışıyoruz? Birey-Örgüt Uyumu ve Iş-Yaşam Dengesi, Nitel Bir Araştırma

Allen, T.D. (2001). Family-supportive work environments: The role of organizational perceptions. Journal of Vocational Behavior, 58, 3, 414-435.

https://doi.org/10.1006/jvbe.2000.1774

Akın, A., Ulukök, E., & Arar, T. (2017). İş-yaşam dengesi: Türkiye'de yapılan çalışmalara yönelik teorik bir inceleme. AKÜ İİBF Dergisi, Haziran, XIX, 1, 113-124. https://doi.org/10.5578/jeas.57176

Altınköprü, T. (2003). Şahsiyet analizi. Hayat Yayınları, İstanbul.

Apaydın, Ç. (2011). Öğretim üyelerinin işe bağımlılık düzeyi ile iş-yaşam dengesi ve iş-aile yaşam dengesi arasındaki ilişki. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Yönetimi ve Politikası Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi.

Aşıkoğlu, M. (1986). İşgören yönetiminde iletişim ve şişe cam endüstrisinde bir uygulama örneği. T.C Anadolu Üniversitesi Yayınları, No. 136, Eskişehir.

Barbosa, I., & Cabral Cardosa, C. (2007). Managing diversity in academic organizations: A challenge to organizational culture. Women in Management Rewiew, 22, 4, Emerald Group Publishing Limited, Braga.

https://doi.org/10.1108/09649420710754237

Başaran, İ. E. (2004). Yönetimde insan ilişkileri yönetsel davranış. Nobel Yayınları.

Beauregard, T. A., & Henry, L. C. (2009). Making the link between work-life balance practices and organizational performance. Human Resource Management Review, 19, 1, 9-22.

https://doi.org/10.1016/j.hrmr.2008.09.001

Boon, C. & Biron, M. (2016). Temporal issues in person-organization fit, person-job fit and turnover: The role of leader-member exchange. Human Relations. 69, 12, 2177-2200.

https://doi.org/10.1177/0018726716636945

Bretz Jr, R. D., & Judge, T. A.(1992). The relationship between person-organization fit and career success. Center for Advanced Human Resource Studies, Working Paper Series, 1-37, Cornell University ILR School

Blunsdon, B., Blyton, P., Reed, K., & Dastmalchian, A. (2006). Work, life and thework-life issue. In A. Dastmalchian, B. Blunsdon, K. Reed, & P. Blyton (Eds.), Work-life integration, international perspectives on the balancing of multiple roles (pp. 1-16). New York: Palgrave Macmillan.

https://doi.org/10.1007/978-1-349-72927-2_1

Bruck, C.S., Allen, T.D., & Spector, P.E. (2002). The relation between work-family conflict and job satisfaction: A finer-grained analysis. Journal of Vocational Behavior, 60, 336-353.

https://doi.org/10.1006/jvbe.2001.1836

Chatman, J., M. (1991). People and organizations: Selection and socialization in public accounting firms. Administrative Science Quarterly, 36, 3, 459-484.

https://doi.org/10.2307/2393204

Dalf, R. L. (2001). Organization theory and design. South-Western College Publishing, Cincinnati.

Cable, D. M., & Judge, T. A. (1994). Pay preferences and job search decisions: A person-organization fit perspective. Personnel Psychology, June, 47, 2, 317-348.

https://doi.org/10.1111/j.1744-6570.1994.tb01727.x

Delecta, P. (2011). Work life balance. International Journal of Current Research, 3, 4, 186-189.

Direnzo, M. S., Greenhaus, J. H., & Weer, C. H. (2015). Relationship between protean career orientation and work-life balance: A resource perspective. Journal of Organizational Behavior, J. Organiz. Behav. January, 36, 538-560. https://doi.org/10.1002/job.1996

Doğrul, B. Ş., & Tekeli, S. (2010). İş-yaşam dengesinin sağlanmasında esnek çalışma. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2, 2, 237-254.

Durna, U. & Babayiğit, A. (2015). İş görenlerin iş yaşam dengesine yönelik tutumlarının örgütsel bağlılık üzerindeki etkisi. International Conference On Eurasian Economies, 727-731. https://doi.org/10.36880/C06.01235

Efil, İ. (1999). İşletmelerde yönetim ve organizasyon. Alfa Yayıncılık, İstanbul.

Eren, E. (2001). Örgütsel davranış ve yönetim psikolojisi. Beta, İstanbul.

Eren, E. (2002). Stratejik yönetim ve işletme politikası. Beta Yayınları, İstanbul, 2002.

Guest, D. E., (2002). Perspectives on the study of work-life balance. Social Science Information, 41, 2, 255-279. https://doi.org/10.1177/0539018402041002005

Gür, Ö. (2016). İş-yaşam dengesinin Mersin'de otomotiv sektöründe araştırılması. Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Toros Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.

Gürbüz, S. (2014). Kişi-çevre uyumu, örgütsel sosyalizasyon ve iş dizaynı uygulamaları, Edt. Ünal Sığrı ve Sait Gürbüz (Ed.), Örgütsel Davranış (ss.175-215). Beta, İstanbul.

Haar, J. M., Sune, A., Russo, M., & Ollier‑Malaterre, A. (2019). A cross‑national study on the antecedents of work-life balance from the fit and balance perspective. Soc Indic Res, 142, 261-282. https://doi.org/10.1007/s11205-018-1875-6.

https://doi.org/10.1007/s11205-018-1875-6

Igbinomwanhia, O. R., Iyayi, O., & Iyayi, F. (2012). Employee work-life balance as an HR imperative. African Research Journals, Serial No. 26, July, 6, 3, 109-126, 2012. Issn: 1994-9057 (Print) Issn 2070--0083 (Online). https://doi.org/10.4314/afrrev.v6i3.8

Kandampalayam Thulasimani, K., Duraisamy, M., & Rathinasabapathi, S. S. (2010). A study on work life balance amongst managers of garment units in Tamilnadu State, India. Journal of Human Sciences, 7, 2, 445-460. https://www.j-humansciences.com/ojs/index.php/ IJHS/ article/ view/ 1213.

Kapız S.Ö. (2002). İş-aile yaşamı dengesi ve dengeye yönelik yeni bir yaklaşım: Sınır teorisi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4, 3, 139-153.

Karaman, A. (2005). Nasıl ve niçin vizyon yönetimi. IQ Kültür Sanat Yayıncılık, İstanbul.

Keçecioğlu, T. (1998). Örgüt teorisinde yenilikler. Beta, İstanbul.

Korkmaz, O. & Erdoğan, E. (2014). Effect of work life balance on organizational commitment and employee satisfaction. Ege Academic Overview, 14, 541-557.

https://doi.org/10.21121/eab.2014418011

Kumar, K. & Chaturvedi, R. (2017). Person-environment fit and work-life balance among women: An insight from Indian IT & Retail Industry. IOSR Journal of Business and Management (IOSR-JBM), December, 19, 12, 72-78. e-ISSN: 2278-487X, p-ISSN: 2319-7668.

Küçükusta, D.(2007). Konaklama işletmelerinde iş-yaşam dengesinin çalışma yaşamı kalitesi üzerindeki etkisi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi.

Lockwood, N. R. (2003). Work/life balance challenges and solutions. SHRM®Research Quarterly. 1-12.

Mckay, P. F., Avery, D. R., Tonidandel, S., Morris, M. A., Hernandez, M., & Hebl, M. R. (2007). Racial differences in employee retention: Are diversity climate perceptions the key. Personnel Psychology, 60, 1, 35-62. https://doi.org/10.1111/j.1744-6570.2007.00064.x.

Merecz-Kot, D. & Andysz, A. (2017). Socio-demographic predictors of person-organization Fit. International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health, 30, 1, 133-149. https://doi.org/10.13075/ijomeh.1896.00797

Mitchell, M.J. (2006). Person-organisation fit, Organizational commitment and intent to leave among nursing leaders, Nova Southeastern Univ. UMI Mıcroform.

Netemeyer, R.G., Boles, J.S., McKee, D. O., & McMurrian, R. (1997). An investigation into the antecedents of organizational citizenship behaviors in a personal selling context. Journal of Marketing, 61, 3, 85-98. https://doi.org/10.1177/002224299706100306

Noor, K. M. (2011). Work-life balance and intention to leave among academics in Malaysian public higher education institutions. International Journal of Business and Social Science, Special Issue - June, 2, 11, 240-248.

Özdevecioğlu, M. & Çakmak, D.(2009). Organizasyonlarda iş-aile ve aile-iş çatışmalarının çalışanların iş ve yaşam tatminleri üzerindeki etkisi. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Temmuz-Aralık, 33, 69-99.

Özkalp, E. & Kırel, Ç. (2001). Örgütsel davranış. T.C Anadolu Üniversitesi Eğitim Sağlık ve Bilimsel Araştırma Çalışmaları, Yayın No: 149 Eskişehir.

Rani, N. & Samuel, A. (2016). A study on generational differences in work values and person-organization fit and its effect on turnover intention of Generation Y in India. Management Research Review. 39, 12, 1695-1719.

https://doi.org/10.1108/MRR-10-2015-0249

Seong, J. Y. (2016). Person-organization fit, family-supportive organization perceptions, and self-efficacy affect work-life balance. Social Behavior and Personality: An International Journal, 44, 6, 911-921. doi: https://doi.org/10.2224/sbp.2016.44.6.911

Smith, J., & Gardner, D. (2007). Factors Affecting Employee Use of Work-Life Balance Initiatives. New Zealand Journal of Psychology, March, 36, 1, 3-12.

Şimşek, M. Ş., Akgemci, T., & Çelik, A. (2008). Davranış birimlerine giriş ve örgütlerde davranış. Gazi Kitapevi, Ankara.

Toktamışoğlu, M. (2002). Kot pantolonlu yönetici. MediaCat, İstanbul.

Tüz Vergiliel, M. (2001). Kaos ortamında self organizasyon davranışı. Alfa Yayınları, İstanbul.

Ulutaş, M. (2011). Harmonik yönetim (birey-örgüt uyumu). Ulvita Yayıncılık.

Xiaojun, W. & Peilan, G. (2009). The application of person-organization fit to the practice of human resource management. IEEE Compu. Soc., November, 636-640. https://doi.org/10.1109/ICCIT.2009.23.

Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara. Seçkin Yayıncılık.

Zimmerman, J. (2017). Work-life balance and teleworking: Developing and testing a teleworker performance model. Dissertation Manuscript Submitted to Northcentral University Graduate Faculty of the School of Business and Technology Management in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of Doctor of Business Administration, Prescott Valley, Arizona March, ProQuest Number: 10259707.